Als ik stil sta…

Als ik stil sta bij de verliezen in mijn leven voel ik rijkdom stromen.

Ik heb een dynamisch leven, dat zich kenmerkt door groot geluk omdat ik o.a. onderdeel ben van een fijn gezin, ik moeder mag zijn, in goede gezondheid leef, mijn eigen bedrijf en dus werkplezier kan realiseren en dierbare vriendschappen koester.

Maar ook door verlies o.a. ingegeven door een echtscheiding van ouders, het overlijden van beide in 6 maanden tijd, opgroeien in een onveilige omgeving vanwege een verslaafde ouder, verbroken relaties en vroegtijdig verlies van mijn jeugd door het te vroeg dragen van grote verantwoordelijkheid.

Verlies doet pijn, de pijn uit het verleden kan ik voelen maar inmiddels kan ik het toelaten vanuit rust, het gevoel van kom maar, ik kan het aan, het komt goed met mij. Ik ben klaar om verlies te ontvangen en verder te reizen aan de binnenkant van mijn ziel. Dit voelt warm, het voelt fijn, het voelt als thuiskomen.

En in tegenstelling tot jaren terug maak ik deze reis niet alleen maar met fijne mensen om mij heen. Zij luisteren, knuffelen en begrijpen wat verlies met je kan doen.

In mijn werk komt het thema verlies steeds vaker voorbij. Het kan dan gaan om baanverlies, verlies van gezondheid en soms ook het verlies van een dierbare waardoor het op zowel privé als op het werk niet lekker loopt. Mensen vinden bij mij dan een plek, veiligheid, een luisterend oor, warmte en erkenning voor de impact van verlies.

Dit thema raakt mij en ik wil hier graag professioneel nog meer mee aan de slag. De gelaagdheid die dit thema met zich meebrengt maakt mij nieuwsgierig en dankbaar maar ook trots om te zien waar het mijzelf heeft gebracht. Ik ben op reis zonder dat de eindbestemming duidelijk is en dat voelt fijn en goed.

Sharon van Leest, Sharonwerkt, juli 2024